Ég hlakka svo til.........

Ég skrapp í höfuðstaðinn í morgun - í eftirskoðun. Augnlæknirinn er svo ánægður að maður nánast roðnar...... Ég stundi því upp, að stundum á morgnana, gæti ég ekki opnað augun þau væru svo samanlímd.

Í staðinn fyrir að drífa mig aftur inn í aðgerðarstofuna og endurtaka leikinn, eins og ég óttaðist mest. Kinkaði hann kolli, eins og væri hann Doddi í Leikfangalandi og sagði mér að það væri fullkomlega eðlilegur fylgifiskur aðgerðarinnar. Þetta væri hvarmabólga og ég skyldi vera dugleg að nota tárin....... Ég sagði honum ekki að ég grenja bara úr frekju. Fannst það einhvern veginn ekki alveg viðeigandi Segiði svo að ég kunni mig ekki!

Ég erindaðist síðan lítillega í Reykjavík og á leið minni heim ákvað ég að koma við í Garðheimum og skoða ljósaseríur. Ég setti náttúrulega upp sólgleraugun - því á leiðinni í gegnum Bústaðahverfið ákvað sólin að gægjast aðeins í gegnum skýin - og það var eins og við manninn mælt! Ég var umkringd sérsveitarlögreglumönnum og mótórhjólalöggum með blá blikkandi ljós.

Díses ég hlakka svo til þegar ég verð gömul og ljót og löggan hættir að elta mig

Ég vild´ég væri hommi....

....hvíslaði ég að systur minni í hléinu, algjörlega fordómalaus - enda margir af mínum beztu hommum vinir - þá mundi ég fá mér svona glitrandi kjól í stíl við jakkafötin hans Páls Óskars.

Ég var nefnilega að koma af tónleikunum Hátíð í bæ - þar sem Páll Óskar sló í gegn ásamt fjöldamörgum öðrum. Páll Óskar var í jakkafötum sem sindruðu og glitruðu við hverja hreyfingu og ég hugsa að sígauninn hafi náð völdum þarna innra með mér örstutta stund...... Ég er gefin fyrir glitr - það er bara þannig!

Tónleikarnir voru sérdeilis frábærir - enda rétt sem sagt var þar: Söngur gefur lífínu lit! Allavega hjá Palla  

Augun eru öll að koma til. Í kvöld steig ég ekkert ofan á hundinn - kannski mest vegna þess að ég var ekki heima? Í gær steig ég tvisvar á hann þar sem hann lá í sakleysi sínu í myrkum ganginum og steinsvaf. Hann var farin að líta mig dulítið ásakandi hornauga þegar ég loksins skrattaðist undir rúm....

Ég setti á mig sólgleraugun kl. 15 að staðartíma og tilkynnti vinnufélögum að ég væri hin nýja Jackie Onasiss - alltaf með sólgleraugu og alla vasa fulla af seðlum. Þau voru eitthvað vantrúuð á seðlana alveg þar til ég dró upp alla mína minnismiða

 

"Finnst þér þú ekki vera svona eins og.....

....Jesú stundum?" Spurði ég augnlækninn í gær þegar ég tölti á eftir honum inn á stofu. "Blindir fá sýn....?"

Já krakkar mínir ég fór í laser aðgerð í gær. Í dag las ég síðan, eins og krakki, á öll skiltin á leiðinni til Reykjavíkur í eftirskoðun. Ég held að Magga, minn einkadriver þessa dagana, hafi ekki alveg áttað sig á því hvað mér þótti varið í að lesa á skilti gleraugnalaus...... Eygló, hins vegar, var miklu meira með á nótunum, þegar ég las auglýsingarnar á bílunum sem keyrðu undir eldhúsgluggann hjá henni - enda sjúkraliði.... 

Aðgerðin var náttúrulega skelfileg frá upphafi til enda, fyrir utan að hún kostar hvítuna úr augunum, en algjörlega þess virði. Ég meina ég SÉ!!

Augnlæknirinn spurði mig þegar ég fór í það sem þeir kalla forskoðun, hvers vegna ég vildi fara í þessa aðgerð og ég ákvað að segja honum bara eins og er. Ég væri orðin hundleið á að sjá ekki sætu strákana í sundi Hann sagði mér þá að hann ætti einmitt vin sem "væri svona blindur" - á þeim tímapunkti þakkaði ég honum kærlega fyrir - og hann fílaði sig nú eins og perra í sundi. Hann sæi svo vel...... Þannig að þetta er algengara vandamál en fólk heldur Í skoðuninni í morgun var ég látin halda fyrir annað augað og lesa stafi uppi á vegg - ég sá cirka helminginn - þannig að hann svissaði yfir í enn minni stafi þar sem ég sá tvo fyrstu og sagði svo: "Nei - ég sé þetta ekki....." Það þótti honum flott og sagði mér að ég væri með 120% sjón, sem ég að vísu er svolítið tortryggin á - enda tortryggin að eðlisfari. Ég meina síðast þegar ég fór til augnlæknis og sá svona lítið á spjaldið sagði sá læknir við mömmu að hann mundi ekki treysta þessu barni einu úti á götu...... Hugsanlega hafa staðlarnir eitthvað breyst.... og þó - það er ekki svo langt síðan ég var barn

En, gott fólk, ég fór í gær og keypti mér mín fyrstu sólgleraugu og geng nú um með þau á nefinu í þoku, rigningu og myrkri - ekki vegna þess að ég þurfi þess heldur vegna þess að ég er ógeðslega töff með þau

 

Meiri snjó - meiri snjó - meiri snjó!

"Rétt´ann af dúllan mín." Sagði maðurinn, svona líka heimilislegur um leið og hann reif upp dyrnar hjá mér.

....Ég stóðst sumsé ekki mátið og fór út að keyra í gær. Fékk meira að segja sérstaklega lánaðan bíl í verkið og vona bara að mamma lesi ekki bloggið mitt Það hafði nefnilega snjóað einhver lifandis býsn á meðan ég söng jesúslagara. Mér finnst gaman að keyra í snjó og slæda í beygjum en náði að festa bílinn í skafli - stóóóórum skafli -  um það bil hálfum meter frá startlínu.

Ég leit tortryggin á manninn - sem ég þekkti ekki neitt og var að spá í hvort hann væri að rugla mér saman við Dúskinn, sem ég - eins og alþjóð veit, kalla MömmusinnarDÚLLUdúsk. Það var alls ekki að sjá á manninum að hann væri gefinn fyrir unga drengi þannig að ég ákvað í fljótheitum að taka sjensinn og "leyfa" honum að aðstoða mig.....

"Ekki gefa honum inn dúllan mín", hélt maðurinn áfram, hann losnar ekkert fyrr þótt þú gefir í Þegar hann benti mér á það í annað sinn spurði ég hann, afar sakleysislega, hvort hann væri alveg viss um það...... mætti halda að maðurinn hefði aldrei heyrt talað um að "taka þetta á ferðinni" Hann gafst ekkert upp á því að hjálpa mér - hvernig sem ég lét - og á endanum náði ég bílnum lausum og þessi miskunnsami samverji hvarf í kófið áður en ég náði að þakka honum fyrir.

Ég er hins vegar jafn sannfærð um það og allir aðrir sem blogga að ALLIR lesi  mitt blogg - til dæmis er ég alveg viss um að Davíð Oddsson er hér daglega - að hér með þakka ég honum kærlega fyrir, og Davíð líka - fyrir að lesa

Frostrósir

Ég er veik fyrir rósum. Þess vegna fer ég reglulega og kaupi mér rósir hjá stelpunum í Sjafnarblómum. Set þær svo í vasa þegar ég kem heim, rósirnar alltsvo.... ekki stelpurnar í Sjafnarblómum. Þegar rósirnar fara að falla og glata ljómanum tek ég þær og legg út á pall hjá mér.

Þar verða þær að frostrósum og gleðja mig áfram. Einkum og sér í lagi þegar snjóar svona fallega yfir þær......

Hér er allt að verða á kafi í snjó. Það stendur kona úti á bónusplani og mokar með skóflu single handed - en þó ekki einhent. Það er líklega eitthvað að harðna í ári hjá þeim bónusfeðgum......

Mömmusinnardúlludúskur setti jólaljósin upp í gær og þau taka sig verulega vel út í snjókomunni. Allavega miklu betur en ef hann væri að setja þau upp núna.....

Fyrsti sunnudagur í aðventu heilsar með stæl og ég ætla að fara að baka brauð og elda gúllassúpu.....

Þakka þeim er hlýddu

Ég hef alltaf verið veik fyrir tenórum.....

Ég hef verið að dást að því - mest svona með sjálfri mér, sem betur fer - hvað Kisuskottið mitt er gáfað kvekendi.....

Ég hef líka fundið ýmsar skýringar á því en sú sem hefur vegið hvað þyngst er vitaskuld sú að gæludýr líkjast eigendum sínum  

Kattarskömmin reynir að opna dyr og beitir ýmsum brögðum, hann opnar skáphurðir, skrúfar frá ofnum ef honum finnst ekki nógu hlýtt og síðast en ekki síst elskar hann mig og það, gott fólk, er ekki öllum gefið Hann kemur með okkur Ljónshjartanu í göngutúra á morgnana og felur sig þegar annað fólk nálgast sem mér hefur fundist agalega krúttlegt og talið það honum til tekna að vera svona tortrygginn. 

Mér var svo bent á það um daginn að ástæðan fyrir því að hann felur sig væri sú að hann væri svona vandur að virðingu sinni. Hann skammast sín fyrir að láta sjá sig úti með hundi og kjéddlingu. Ætli það sé ekki tóm lýgi líka þetta með gáfurnar.....?

Og þá að allt öðru...... Ég fór á jólahlaðborð í gærkvöldi með uppáhaldsiðnaðarmönnunum mínum. Ég veitti verðlaun fyrir bestu mynd úr hraðamyndavélum og ávítti þá sem eiga eftir að láta taka af sér mynd..... Ríkissjóði veitir ekkert af peningum þessa dagana....

Ég laumaði því að vinningshafanum að vélin væri stillt á myndatöku á 99 km. og bað hann endilega ef hann mögulega gæti að brosa um leið og hann brunar hjá þeim. Það léttir mína vinnu umtalsvert og gerir það um leið svo miklu meira spennandi að opna póstinn frá lögreglunni í Stykkishólmi Hann tók nokkuð vel í það.....

Annars er ég að hugsa um að kaupa mér svona myndavél. Þetta er örugg fjárfesting sem borgar sig hratt upp!

Mér var boðið í bíltúr í dag....

...og þáði það vitaskuld. Það er ekki á hverjum degi sem mér er boðið í bíltúr, þótt þeim fari að vísu fjölgandi.

Við ókum sem leið lá í austurátt. Ég skoðaði gamla bæinn að Keldum sem var búið í frá því um aldamótin 1200 til ársins 1946. Þar voru mér sýnd göng sem voru útbúin sem flóttaleið á sínum tíma... Já... fólk hefur ekki alltaf sofið rótt..... Ég fékk líka að kíkja inn í kirkjuna að Keldum og fékk sem áhugamanneskja um altaristöflur fyrirlestur um altaristöfluna þar. Virkilega fróðlegt og falleg tafla.

Stefnan var síðan sett á Hamragarðaheiði og var ætlunin að skoða námuna sem grjótið í Landeyjahöfn er tekið úr. Á miðri leið blossaði upp svartur reykur í fararskjótanum, eðalskoda..... þannig að við snérum við. En eins og ég sagði ferðafélaganum; Þegar ég segi þessa sögu á elliheimilinu þá skíðlogaði bílfjandinn og þú rétt ræður hvort þín saga verður ekki samhljóða. Ég meina það er assgoti hart ef maður þarf að vera að samræma sögur á elliheimili þar sem enginn man nokkurn skapaðan hlut hvort eð er.....

Við fórum síðan í Landeyjarfjöru - ég eeeeelska þennan svarta sand..... þennan úfna sjó... en ég veit ekki hvort ég þori nokkurn tíma þarna yfir.... Af hverju er ekki bara byggð brú? Só vott þótt skip þurfi að taka á sig "smá"krók?

Til vara legg ég til að Landgræðslan verð lögð niður

Keypt fyrir koss.

Sumir sauma í kyrrþey aðrir laumast á fundi.....

Ég lét Bjarna Harðar plata mig á fund hjá Heimssýn á Sunnudaginn. Hugsaði með mér að þetta yrði allt í lagi. Þarna yrði ekki nokkur maður og ég þyrfti engum að segja frá því að ég hefði farið..... Bjarni er bara svo mikið krútt að það er ekki á nokkurs manns færi að segja nei við hann. Svo fæ ég líka alltaf koss hjá honum og kossar liggja nú ekki á lausu hér á Árborgarsvæðinu á þessum síðustu og verstu skal ég segja ykkur - þegar biskupinn skiptir sér af öllu

Okkur seinkaði aðeins - því ég var að syngja og söng aðeins of lengi.... eða þannig ;) Ég var varla búin að fá mér sæti á fundarstað og draga upp prjónana þegar ljósmyndari mbl mætti á svæðið og skömmu síðar maður frá RÚV. Ég setti upp minn þaulæfða fjölmiðlasvip og virka afar gáfuleg á myndunum sem birtust - þótt ég segi sjálf frá.... Það sem ég var hins vegar að hugsa var: "Kræst hvað ég er svöng!" Og: "Úbbs! Nú verður Magga reið....." en það sést alls ekki

Ég er eiginlega alveg að komast á þá skoðun að Íslendingar eigi ekki að sækja um aðild að esb, við getum hvort eð er aldrei fullnægt öllum þeim skilyrðum sem þeir setja fyrir inngöngu. Við eigum líka að gefa ags langan putta - eins og við segjum svo fáguð hér í sveitinni

....en ég hlakka svo til þegar ég verð gömul og ljót og ljósmyndarar hætta að elta mig á röndum  

Flokkum og skilum.

Ég vaknaði hrikalega snemma.

Ákvað að nú væri góður tími fyrir göngutúr með dýragarðinn. Allar fyllibyttur örugglega farnar heim og hinir ekki komnir á stjá. Heyra í mér - það eru fyllibytturnar og hinir....... Lífið er svo einfalt þegar maður er búin að skipa fólki í flokka

Ég sumsé klæddi mig í kuldagallann, nánast yfir náttkjólinn og henti kettinum út fyrir á meðan ég reimdi skóna mína því það er sko ekkert grín að reima skó með kátan kettling á svæðinu..... Lagði svo af stað, hvorki þó með nesti né nýja skó. Þegar ég hafði gengið smáspöl áttaði ég mig á því að það var eitthvað aukahljóð í umhverfinu. Það var þá kattarósóminn sem hafði ákveðið að skella sér með okkur.... Hrekkjusvínið reyndi nokkrum sinnum að snúa honum til baka með akkúrat engum árangri þannig að hann skokkaði sæll og glaður með okkur hringinn.

Hlín hrekkjusvín snéri sér þá hikstalaust að því að hræða gamlar konur - sem greinilega höfðu ákveðið að taka daginn snemma.... nema þær séu fyllibyttur og ekki komnar lengra.....? - og blaðburðarfólk. Ég náttúrulega var búin að steingleyma því að fólk kaupir ennþá moggann. Allavega sumt fólk Nú get ég flokkað fólk í fyllibyttur, moggakaupendur og hina.....

Ljónshjartað og Hrekkjusvínið liggja nú og sofa en litli Ósóminn er enn úti í garði að veiða laufblöð. Svona líka himinglaður að hafa loksins fengið að koma með okkur.

Helgin og einskær hamingja framundan.

Jesú er besti vinur barnanna.....

Ég þurfti að fara til Hafnarfjarðar í gær sem einkabílstjóri. Á meðan ég beið ákaflega þolinmóð eftir farþeganum mínum - eins og hver annar góður bílstjóri - dró ég upp prjónana mína og prjónaði nokkrar umferðir.

Það er svo skondið að um leið og ég dreg upp prjóna telur fólk í umhverfinu að ég sé meinleysisgrey og byrjar að tala við mig........ Sem er ekki slæmt - betra að tala við konuna sem deilir setustofunni með þér heldur en horfa á hana dotta. Þetta er ákveðið mannfræðiverkefni. Ég man þegar ég beið eftir pabba á sínum tíma í Kringlunni á Landsanum. Sjö borð í afgreiðslunni hjá rauðakrosskonunum í sjoppunni og þeir tveir sem komu og settust niður settust báðir við borðið hjá mér! Mömmur þeirra eru ábyggilega prjónakonur og þeir hafa fyllst jafnmiklu öryggi við að sjá mig og konur sem nota vespre....

Næst ætla ég með prjónana á barinn

Ég skrapp svo í klaustrið að skoða nunnur - ætlaði að athuga hvort þær væru með skalla og ef svo hvort hann væri þá bónaður - ég þekkti nefnilega einu sinni mann sem sagði mér að nunnurnar í Hafnarfirði væru ekki með neitt sjónvarp og bónuðu á sér skallann á kvöldin..... en þær voru búnar að setja upp höfuðbúnaðinn og brostu svo kurteisar og blíðlegar til mín um leið og þær buðu mér að gjöra svo vel - að ég kunni ekki við að vera dóni. 

Ég sagði hins vegar Mömmusinnardúlludúski, sem liggur viti sínu fjær af sjúkdómi sem við viljum ekki kalla svínaflensu, þegar ég kom heim að ég hefði ákveðið að ganga í klaustur og hefði heimsótt nunnurnar fyrr um daginn til að undirbúa mig....

... hann lét sér fátt um finnast og sagði mér að hann kæmi ekki til með að kalla Jesú pabba. Þrjózkan í þessum dreng. Það er alveg sama hvaða karlmann ég kem með heim.......

Það er verst að ég veit alveg hvaðan hann hefur þessi þrjózkugen. Þau eru runninn beint í æð af Austurveginum - sorrítúsei!