Af hetjum og hugarvíli

Ég er að lesa bókina Hetjur og hugarvíl eftir Óttar Guðmundsson. Mæli með þessai bók - hún er sjúklega góð 

Ég veit ekki hvort þið sáuð þá í sjónvarpinu um daginn, Óttar og Guðna Ágústsson þar sem Guðni horfði hneykslaður á Óttar lýsa skoðun sinni á því að Njáll á Bergþórshvoli hefði verið hommi. Guðni skældi sig ógurlega og spurði Óttar hvort eitthvað væri eðlilegra en vinskapur á milli tveggja manna? Og ég flissaði......

Ég flissaði aftur þegar ég las kaflann um persónurnar í Brennu- Njáls Sögu. Líka þegar ég las lýsinguna á Skarphéðni Njálssyni og hvað hann hefði helst afrekað í lífinu. Honum er lýst sem: „vöskum manni, óráðþægum og þverum í lund, ógæfulegum í útliti, stórskornum, kjaftforum og stóryrtum. Hann hafi alltaf verið í miklum metum og væri opinber fyrirmynd ungmenna á Suðurlandi þar sem Héraðssambandið Skarphéðinn ber nafn hans. Helstu afrek Skarphéðins í sögunni eru víg Þráins Sigfússonar á Markarfljóti og löngu síðar sonar hans, Höskuldar Þráinssonar, sem hafði skelfilegar afleiðingar.“ Já.... það er ekki leiðum að líkjast 

Það hvarf hins vegar úr mér flissið þegar Óttar fór að lýsa mínum uppáhaldskarakter í Íslendingasögunum; Agli, vini mínum, Skallagrímssyni.

Ég hef dáðst í laumi að Agli allt frá því ég kynntist honum veturinn 1978 á Laugarvatni og hef ég leitað að honum logandi ljósi en ekki fundið enda vandfundnar þvílíkar hetjur. Ég endurnýjaði kynni mín við Egil í vetur þegar ég las sömu bók í íslensku á Keili. Flissaði aftur að því sem ég hafði krotað á spássíuna. Ég hef snemma byrjað að vera fyndin  Til dæmis hef ég teiknað hjarta og inn í það skrifaði ég Skallagrímur + Bera Elíf ást..... Já.... minnistæknin brást ekki þá frekar en nú - ef hægt er að hlæja að því þá man ég það  Á öðrum stað hef ég krotað „Þetta er ótrúlegt“ en það er á þeim stað í sögunni þegar Egill og Atli hinn skammi eigast við í hólmgöngu á Gula þingi en þar bítur Egill Atla á háls þegar hvort exi né sverðið vinna á honum.  Já... eitthvað hef ég verið vantrúuð á söguna og kannski eins gott að ég fann ekki Egil á sínum tíma. Ég hefði flissað góðlátlega að honum þegar hann hefði komið heim með þessa sögu og líklega verið drepin fyrir vikið. Egill var svosem ekki þekktur fyrir gæzku sína né stöðugleika í skapi - svo ekki sé nú meira sagt. En hann var ansi góður að endurnýta kvenfólk. 

Hluti af því sem heillaði mig í Egilssögu eru þessu endalausu uppnefni; Atli skammi - hann hefur líklega verið aðeins of stuttur.... Göngu Hrólfur..... Kveld Úlfur...... Mér fannst samt bezta nafnið í Egils Sögu vera Bjálfi - en það var bara ekki uppnefni..,,

Ég var enda snögg að finna nýtt nafn á kennarann, ég kallaði hann Þorstein Gæsalöpp - enda var honum mjöööööög annt um að viið kynnum að setja réttar gæsalappir 

En sumsé ég týndi flissinu þegar ég las skrif Óttars um Egil: Hann greinir hann siðblindan með mótþróaþrjózkuröskun og alkóhóllista í þokkabót! Ég spyr nú bara og skæli mig í framan; Þarf maður endilega að vera mótþróaþrjózkuraskaður alki þótt maður vilji sigla með víkingum og höggva mann og annan? Ég vil ekki heyra eitt hnjóðsyrði um Egil. Ekki eitt!!

Sjúkkett að mamm´ans kunni að meta hann  

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.6.2012 kl. 19:52]

Jamm Egill er víst einn af mínum forfeðrum, enda get sett aðra augnabrúnina upp og hina niður, það á víst að vera merki um skyldleika hehehe

[Ragnheiður , 14.6.2012 kl. 06:23]

Skamm Ásthildur, ég þori ekki að gá að þessu...haha...en en Hrönn, ég tók alveg út með Framsóknar-Guðna þar til ég mundi að ég hef ekki lesið þessar árans sögur. Man ekki einusinni hvort ég á þær heima..en ég á Laxnes, virkar það ? eða er Óttar búinn að "greina" þá alla líka sem þar er fjallað um ?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.6.2012 kl. 08:19]

Hahahahahaha

[Hrönn Sigurðardóttir, 14.6.2012 kl. 12:26]

Ef Óttar greinir Laxnes þá er ég allavega ekki komin svo langt ;) Ég er hrædd um að Laxnes virki ekki - ekki þarna allavega. Þú gætir hinsvegar reynt LaxDÆLU :P