Hugleiðing um karlmenn og feminisma

Undanfarnar vikur og mánuði hef ég uppgötvað að karlmenn, með örfáum undantekningum þó, fara í taugarnar á mér. Það sem veldur er aðallega sá misskilningur þeirra að þeir séu gjöf Guðs til alheimsins.

Þar sem þeir standa og bulla tóma steypu með bumbuna lafandi yfir beltið og halda um leið að þeir færi óhrekjanleg sannindi og líti út eins og grískir guðir, stend ég mig ítrekað að því að ranghvolfa augunum innra með mér. Þar kemur mitt góða uppeldi sterkt inn. 

Ég hef áhyggjur af þessu - ég verð að segja það. Og þessar örfáu undantekningar? Annað hvort kvæntir, skyldir mér eða hommar. Jafnvel allt þetta 

Ég velti því fyrir mér hvort ég sé öfgafeministi eða hommi. Með fullri virðingu fyrir hommum. Sumir af mínum bestu hommum eru vinir  

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.11.2011 kl. 13:35]

Vá Vá Vá þú ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur.  Vesalings miðaldra hvítu karlarnir hvers eiga þeir eiginlega að gjalda.  Hélt annars að þeir væru allir í Sjálfstæðisflokknum, trúi nefnilega Þorgerði Katrínu

Þar sem þú ert örugglega ekki hommi, þá hlýtur þú að var öfgafeministi

[Hrönn Sigurðardóttir, 12.11.2011 kl. 13:57]

Ég er líklega bara grumpý af því að ég ætlaði að gifta mig í gær ;)

[Hrönn Sigurðardóttir, 12.11.2011 kl. 13:59]

Ég er alltaf pínu grumpý daginn eftir að ég gifti mig og greinilega líka daginn eftir að ég ÆTLAÐI að gifta mig

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.11.2011 kl. 19:01]

Knúsírófan þín.  Hvar værum við án þín?

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 13.11.2011 kl. 09:25]

hahahaha.Èg tekki tetta teir bestu eru giftir,frændur mìnir eda hommar.   en J er enn ògiftur

[Marta B Helgadóttir, 13.11.2011 kl. 16:39]

you made my day Hrönn mín,  enn og einusinni

- óskaplega gat ég hlegið dátt