Dularfulla kattarhvarfið!

Englaskottið - eins og ég kýs að kalla kattarósómann - hvarf í morgungöngu gærdagsins!

Ég var svosem ekkert að panika yfir því, hann hefur áður farið einhverjar ótroðnar slóðir og skilað sér heim um svipað leyti og við hin ;) 

....en í gær hvað við annan tón. Ég fór í hádeginu og skimaði svæðið og kallaði blíðlega til að byrja með.... á Hrekkjusvínið. Englaskottið svarar því kalli alltaf. Heldur enda staðfastlega að hann sé hrekkjusvínið í dýragarðinum. En enginn grár köttur gaf sig fram. Ég skildi eftir opið þegar ég fór í vinnu númer dos og lagði Dúskinum lífsreglurnar með að vera vakandi yfir heimkomu kattarins.

Það er skemst frá því að segja að þegar ég skellti í lás í gærkvöldi var hvergi sjáanlegur grár köttur og  var mér nú nánast hætt að standa á sama, þrátt fyrir uppörvunarorð Dúsksins sem sagði orðrétt: "Hann er einhversstaðar úti að slást og kemur svo...." og: "Ég sagði þér að hann væri ekki útiköttur. Nú geturðu kennt þér um....." Alltaf svo hlýlegur. Hefur það sko frá pabba sínum

Ég vaknaði tvisvar í nótt við það sem ég var sannfærð um að væri mjálm á glugga - sem er náttúrulega fáránlegt - búandi á annarri hæð ;) Tók öryggishring í bæði skiptin ef litla skinnið vildi komast inn.

Það var síðan þegar við Ljónshjartað komum heim úr morgungöngunni í morgun að lítill grár köttur sat á tröppunum, ólarlaus, svangur, þyrstur og hás. Það urðu vitaskuld miklir fagnaðarfundir enda Ósóminn búinn að vera í burtu í 25 tíma - eins og hver annar leigubílstjóri. 

Ég gaf honum að borða, rjóma og rækjur, og hann svaf síðan við hlið mér á meðan ég vann hér við tölvuna og varð ekki haggað. Ósómanum sko  - ég er afar hreyfanleg.

Hann situr núna og hristir hausinn hneykslaður þegar ég býð honum út. 

Mömmusinnardúlludúskur er ákveðinn í að honum hafi verið stolið og við jafnvel sloppið naumlega við að greiða lausnargjald en ég held, þó ég fari lágt með það að bæði sé það að fólk sé almennt hætt að stela köttum og það að ólina vanti bendi til einhvers annars.......

Ég er hinsvegar að íhuga það núna að leyfa honum bara að vera ólarlausum. Þær eru greinilega hættulegri en maður heldur þessar ólar, svona líka mjóar og sakleysislegar. 

Skítt með það þó hann hafi þá enga bjöllu. Það er nóg til af fuglum!

Athugasemdir

[Ragnheiður , 10.2.2010 kl. 22:26]

Jæja gott að litli bjáninn er kominn til síns heima. Ég skil þig vel að hafa sofið með móðureyrað opið, maður tekur þessa kjána að sér fyrir allar tilfinningarnar. Hann getur hafa orðið fastur á ólinni. Rómeó tapaði 2 ólum. Ólum með plastsmellum stórum til að halda þeim saman. Ég setti á hann ól með nettri járnsmellu, það eru fleiri mánuðir síðan. Hún er enn á honum. Litli gaurinn fékk hinsvegar strax ól með járnsmellu og hún hefur ekkert farið. Trosnaði á endanum og hann fékk nýja-endurskinsól- áður en hann fór til dýralæknis síðast. (ég meina við förum til læknis í hreinum brókum ! ekki gat kisi farið í slitinni ól ?) Sú ól er enn á og virðist alveg tolla. Við fundum hinsvegar eina ól af Róma fasta á drasli inni í bílskúr.

Ólar geta verið hættulegar.

Afsakaðu málæðið haha

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 10.2.2010 kl. 23:01]

Það er ótrúlegt hversu miklar áhyggjur maður getur haft ef litlu ljónin manns skila sér ekki heim, ég fer með leitarflokk ef ein af kisunum mínum skilar sér ekki heim að kvöldi.

[Anna Einarsdóttir, 11.2.2010 kl. 09:26]

Ég á svo marga ketti að ég þarf að framkvæma vörutalningu á hverju kvöldi. 

Rjómi og rækjur ?!  Það er eins gott að mínar kisur lesa ekki blogg.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 11.2.2010 kl. 10:58]

Gott að hann kom heim litla skinnið.   Það er hræðilegt þegar dýr týnast eða hverfa.  Brandur á það til að flýja að heiman ef eitthvað annað dýr kemur í fóstur.  Einu sinni var hann burtu heilt sumar, en hann hélt sig í gróðurhúsunum og skammaðist í manni í hvert skipti sem ég rakst á hann.   Svo var hann í fýlu í fleiri vikur eftir að hann loks drattaðist heim, það var þegar ég var með hundinn Trölla í pössun fyrir dóttur mína eitt sumar. 

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 11.2.2010 kl. 18:03]

Var hann á kvennafari ?Eða kallafari ?Eða bara úti á lífinu án "giftingahrings"

Gott að krúttið er komið heim

[Hrönn Sigurðardóttir, 11.2.2010 kl. 22:43]

Ragga! Þér er afsakað ;) .....en hvernig járnsmellu?

Já Jóna Kolbrún það er alveg ótrúlegt.

Anna! Kannski smá ýkt.... ;)

Cesil!

Birna Dís! Honum var stolið! Þetta er afspyrnugáfaður köttur og allir mínir nágrannar öfunda mig af honum ;)

[Brattur, 12.2.2010 kl. 19:35]

Heitir kötturinn virkilega Ósómi... kannski Ósómi Bin Laden... nei nú er ég bara að spauga... mér finnst Ósómi mjög krúttilegt nafn...

[Hrönn Sigurðardóttir, 12.2.2010 kl. 21:18]

Jú Brattur! Hann heitir akkúrat Ósómi Bin Laden - hlaut það nafn eftir að hann beit mig í stórutá eina nóttina.

[Jóna Á. Gísladóttir, 13.2.2010 kl. 10:52]

þetta heitir að styrkja óæskilega hegðun...   þ.e. gefa veislumat þegar menn (kettir) skila sér heim eftir óleyfilega fjarveru

[Hrönn Sigurðardóttir, 13.2.2010 kl. 13:01]

úbbs.... en greyið var svo svangt ;)

[Ragnheiður , 13.2.2010 kl. 22:12]

Það er svona gamaldags járndót ..ólin fer inní og út úr hinumegin. Svipað og á belti nema ekki með neinum tindi í miðjunni. Miklu betra fyrirkomulag á kisur.

Auðvitað var greyið svangt og ánægt að lifa þetta af og hitta matmóður sína-hérna megin tjalds

[Hrönn Sigurðardóttir, 14.2.2010 kl. 07:32]

Já ég skil. Hann var með þannig ól - endurskinsól........

[Ragnheiður , 14.2.2010 kl. 12:13]

ó greyið....svo eru kisar misjafnir með að festa sig. Tuma ól er vel rúm og hefur ekki smollið af enn.

[Vilma Kristín (IP-tala skráð) 16.2.2010 kl. 22:21]

Sko, svona fræðilega þá heitir liturinn á kettinum blár en ekki grár :) Ég á einmitt einn bláan kött, mikið kúlara en að eiga gráan...

[Hrönn Sigurðardóttir, 17.2.2010 kl. 08:22]

Já Vilma! Hann er blár... :) Hreint frábær litur á ketti. Svo gltrar einkennilegum bláma í loppur. Eiginlega óútskýranlegt.